1-1

سفر به قصد شتر

شتر، اُشتر، اوشترا.

شتر معروفه به شکیبایی و صبوری.
چرا؟ خب کافیه که یک نگاه به محل زندگیش بندازیم تا متوجه بشیم. عجیب موجودیه این حیوان! فکرش رو بکنید که در جایی زندگی کنید که برای رسیدن به آب گاهی یک ماه برای خوردن آب صبر کنید.گشنه تون که شد باید خار بِجَوید. طوفانهای شن یا سرمای استخوان سوز رو تحمل کنید و تازه تولید مثل هم بکنید و ۱۳ تا ۱۵ ماه دوره ی بارداری داشته باشید.


شاید بگید خب معلومه وقتی با انسان مقایسه ش کنیم خیلی خاص به نظر میاد، ولی نه! در مقایسه با خیلی از حیوانات هم، از معدود موجوداتی هست که تحمل بالایی برای شرایط سخت داره.مثلن به وقت کم آبی شتر میتونه ۱۰ درصد توده ی بدنیش رو از دست بده ولی آسیب نبینه. در حالی که بقیه ی حیوانات با از دست دادن این میزان  در خطر مرگ قرار میگیرن.
از وقتی که شتر همسفر انسان شده، آدمیزاد تونسته تجربیات جالبی رو کسب کنه. تصورش رو بکنید که اگر این حیوان با این تحمل بالا نبود، خیلی از مقاصد کشف نمیشد، خیلی از سفرها صورت نمیگرفت، و خیلی از تمدنها از همدیگه خبردار نمیشدند. چرا که برای عبور از بیابان‌های وسیع فقط این موجود هست که میتونه همسفر آدمیزاد باشه.
خلاصه که علاوه بر بهره برداری که بشر از گوشت و شیر و پشم این موجود عجیب میکنه،  پیوند خیلی محکمی هم با سفر و مسافر داره.
همینم باعث شده که امروزه هم یکی از جذابیتهای توریستی کشورهایی که در مناطق بیابانی قرار دارند، (از بیابانهای  مغولستان گرفته تا آفریقا و ایران و عربستان و  آمریکای جنوبی) همین جناب شتر باشند. به خصوص برای توریستهای اروپایی دیدن یک شتر از نزدیک ، همون حسی رو داره که وقتی یک ایرانی یک زرافه یا کانگرو رو از نزدیک و در محل زندگی خودش ببینه. حال تصور کنید که اگر کسی بتونه تجربه ی سفر با شتر رو ( که البته چندان هم راحت نیست) داشته باشه، دیگه چقدر هیجان انگیز میتونه باشه.


القصه، شتر یکی از همسفرهای خوب و صبور و عجیب و غریب آدمیزاد بوده و هست. به همین خاطر هم در مناطقی که بشر کنار شتر بوده ضرب المثلها و داستانهای زیادی شکل گرفته که موضوع اصلیش جناب اشتر هستند.

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *